MFR: Deel 2: 50 Cent

'Mijn Favoriete Rappers' is een reeks die ik hier op mijn blog begonnen ben. Elk deel gaat over één bepaalde rapper die tot één van mijn favorieten hoort. Hierin geef ik achtergrondinformatie over de persoon én zeg ik uiteraard waarom ik hem/haar zo goed vind. De delen gaan geplaatst worden in willekeurige volgorde, hiermee wil ik zeggen dat ik de rapper van deel 1 niet meteen beter vind dat de rapper van deel 40.
PS: Dit zal hoogstwaarschijnlijk het grootste artikel in de serie zijn, over 50 Cent weet ik meer dan van alle andere artiesten.

Naam: Curtis James Jackson III

Artiestennaam: 50 Cent

Bijnamen: Boo-Boo, 50, Fif, Fiddy, Ferrari F-50, G-Unit's General en Curtis "Interscope" Jackson

Geboortedatum: 6 Juli 1975

Thuisplaats: Southside Jamaica, Queens, New York (USA)

Eigen recordlabels: G-Unit Records, G-Unit West, G-Unit Philly en G-Note Records

Overige bedrijven: G-Unit Clothing Company, G-Unity Foundation Inc., G-Unit Books en Cheetah Vision

Platencontract bij: Shady Records, Aftermath Entertainment en Interscope Records

Ex-werkgevers: JMJ Records en Columbia Records

Lid van: G-Unit

Leven buiten muziek:

50 Cent komt van een ruige en gevaarlijke ghetto waar armoede en criminaliteit overheersen. Zijn moeder is vermoord toen hij 8 jaar was, zij was een drugsdealer. Sabrina (de moeder van Curtis) was 15 jaar toen ze hem kreeg. Zijn vader heeft hij nooit gekend. Daarmee is hij opgevoed door zijn grootouders, die hij als ouders ziet. 50 heeft zelfs de naam van zijn grootmoeder (Beau) op de linkerkant van zijn nek laten tatoeëren.
Toen hij 11 jaar was (en een paar jaren daarna) heeft hij boks-lessen gevolgd en aan amateurwedstrijden meegedaan. Dit kwam latere jaren goed van pas op de straten, hij heeft blijkbaar zelfs iemand's kaak gebroken met zijn vuist.

Fif is al vroeg begonnen met drugsdealen, hij was nog maar 12 jaar. Omdat hij de jongste dealer was, kreeg hij de bijnaam Boo-Boo. Hier wisten zijn grootouders niets van, zij dachten dat hij in de na-opvang van de school bleef. Pas in het middelbaar zijn ze er achtergekomen, 50 werd verraden door een metaaldetector op school. Hij werd gearresteerd omdat hij een pistool en drugs opzak had. Op dat moment heeft hij zijn ouders pas vertelt dat hij een drugsdealer is. Na deze arrestatie moest hij naar een correctioneel boot camp. Dit heeft volgens hem goed geholpen, want hij is sindsdien niet meer gearresteerd.
Latere jaren had hij zelfs een hele ploeg drugsdealers onder zich en heeft hij de middelbare school niet afgemaakt. Zelf heeft hij nooit drugs gebruikt, hij wilt altijd gefocust blijven.

Mugshot op het politiebureau na zijn arrestatie

Op een gegeven moment was zijn toenmalige vriendin, Shaniqua Tompkins, zwanger. Ze hebben in 1997 hun zoon Marquise gekregen. Op zijn rechterarm had hij de naam van zijn zoon laten tatoeëren als eerbetoon (rond 2008 heeft hij al zijn tattoos laten weglaseren voor films, behalve de naam van zijn grootmoeder op zijn nek). Na deze prachtige gebeurtenis gaf 50 Cent het drugsdealen op en begon hij zich volledig te focussen op rappen, want hij wou een mooie toekomst voor zijn zoon. Vanaf dat moment noemde hij zich ook 50 Cent, dit is een metafoor voor verandering (change in het Engels) en is een ode aan jaren '80 Brooklyn crimineel Kelvin "50 Cent" Marvin.

Hij is begonnen met nummers opnemen in de kelder van een vriend. In 1996 heeft een andere vriend hem voorgesteld aan vermoord Hip Hop legende en Run DMC-lid; Jam Master Jay. JMJ heeft 50 getekend op zijn eigen label JMJ Records en heeft hem de knepen van het vak geleerd. Rond 1999 verliet hij het label omdat zijn album het daglicht nog altijd niet gezien had. Producers Trackmasters hebben 50 Cent toen een contract gegeven bij Columbia Records. In de loop van al deze recorddeals dealde hij nog steeds drugs, want hij verdiende niet genoeg bij die labels.

Curtis met zoon Marquise

24 Mei 2000 is een zwarte dag in 50 Cent's leven. Hij werd negen keer beschoten (en geraakt), waaronder in zijn gezicht (daarom is hij een kies kwijt) en in zijn hand (daarom is hij een vingerknokel kwijt). Dit gebeurde in een stilstaande auto voor het toenmalig huis van zijn grootouders, terwijl zijn zoon in het huis zat en zijn grootmoeder in de voortuin was. "Het gebeurde allemaal zo snel, ik had zelfs de tijd niet om terug te schieten" kon 50 Cent later gelukkig nog zeggen.

Die auto was van een goede vriend. Zijn vriend is met spoed naar het ziekenhuis gereden met 50, en daar hebben ze hem een paar uren lang geopereerd.
De eerste zes weken na de aanval heeft hij moeten lopen met een rollator. Pas na vijf maanden was hij volledig herstelt. Tijdens zijn herstel heeft hij ook heel de tijd getraind. Vanaf toen was hij niet meer mollig, maar zeer gespierd.
Er zijn ook sterke vermoedens dat 50 Cent zijn aanvaller heeft laten vermoorden.

50 Cent tijdens een optreden

Door die aanslag op zijn leven was hij ook ontslagen bij Columbia Records, omdat hij een te groot risico was voor het label. Dus het debuutalbum dat normaal in 2000 het daglicht had moeten zien, Power of the Dollar, is nooit officieel uitgekomen. Hij is naar andere labels gestapt, maar zonder succes wegens het bijhorend gevaar. Fif is zelfs naar P. Diddy's label Bad Boy Records gestapt, maar hij kon direct terug vertrekken omdat hij zijn pistool op tafel legde voor veiligheidsredenen. Hij was nog steeds paranoïde door het schietincident, begrijpelijk natuurlijk.

50 heeft toen heft in eigen handen genomen en begon samen met zakenpartner Sha Money XL compilatie-albums uit te brengen, dit zijn de mixtapes van vandaag. Na een populaire straatalbum/mixtape, Guess Who's Back, kreeg hij meerdere miljoenencontracten aangeboden van grote platenlabels. Hij heeft gewacht op de juiste deal.
Eminem had Guess Who's Back beluisterd en was meteen fan van 50 Cent. Hij liet de mixtape aan zijn mentor, Dr. Dre, horen en hij was er ook meteen verlekkert op. Ze hebben 50 Cent een joint venture-contract aangeboden bij Eminem's Shady Records, Dr. Dre's Aftermath Entertainment en bij moederbedrijf van de twee voorgaande, Interscope Records (geleid door Jimmy Iovine). Dit contract heeft hij getekend, vanaf dat moment was hij een multimiljonair.

3 Headed Monster: Eminem, 50 Cent en Dr. Dre

Buiten muziek maken is 50 Cent ook een bezige bij in het heden:

In 2003 heeft hij een documentaire uitgebracht over zijn verleden en zijn weg naar succes, 50 Cent: The New Breed. Hij speelt ook geregeld mee in films. Voor de film 'All Things Fall Apart (2011)' is hij zelfs graatmager geworden om een kankerpatiënt te spelen. Niet alleen is 50 een acteur, maar hij is ook geregeld een regisseur, filmproducent en een scriptschrijver. Begin 2011 heeft zijn filmbedrijf, Cheetah Vision, een distributiecontract van 200 miljoen dollar getekend.
In 2008 heeft Curtis ook een spelprogramma gehad op MTV, '50 Cent: The Money and the Power'. De winnaar heeft 100.000 dollar gekregen van hem persoonlijk.
MTV heeft in 2011 50's documentaire Origins of Me gemaakt en uitgezonden, hier gaat Curtis opzoek naar zijn voorvaderen, hun slavenmeesters en bezoekt hij verre familie.

Auteur is hij ook, deze boeken brengt hij uit via zijn G-Unit Books. Zijn eerste boek was 'From Pieces to Weight: Once Upon a Time in Southside Queens (2005)', een autobiografie. Maar nu brengt hij ook romans uit.
Op de videogamemarkt heeft hij zijn stempel ook gezet. Met '50 Cent: Bulletproof' op PlayStation 2, Xbox en PSP in 2005 en met '50 Cent: Blood on the Sand' op PlayStation 3 en Xbox360 in 2009.
In maart 2012 is zijn Facebook-game 50 Cent's Blackjack op de markt gekomen.

In 2009 vond zich ook het Thisis50 Festival plaats, een Hip Hop-festival georganiseerd door 50 Cent.

Fotografie is een hobby van 50 Cent, hij heeft ook al verschillende modellen mogen fotograferen. Deze foto's zijn in bekende Amerikaanse magazines terecht gekomen.

50's beste vriend is onverslagen lichtgewicht bokskampioen Floyd "Money" Mayweather Jr.. Samen noemen ze zich "The Money Team"

Extreem magere 50 Cent

Niet alleen op entertainmentvlak heeft hij bewezen een uitstekend zakenman te zijn, maar ook er buiten:

Net na de deal met Shady/Aftermath/Interscope heeft hij de naam van zijn merk, G-Unit, laten copyrighten. Het eerste product van G-Unit waren schoenen, gemaakt door Reebok. Kleding brengt hij ook uit via zijn bedrijf G-Unit Clothing Company.
Samen met het bedrijf Glaceau heeft hij een vitamine water, Formula 50, op de markt gebracht. Dit bedrijf is een tijdje later overgekocht voor miljarden door Coca-Cola. 50 heeft hier ook veel geld van gekregen als aandeelhouder.
Andere producten van Curtis zijn condooms (om HIV uit de wereld te helpen), dildo's, body spray, platinum, een gsm-systeem (Über50) en draadloze hoofdtelefonen (SMS by 50 Cent).

Via één van zijn twee populaire websites, Thisis50(.com), laat hij G-Unit-komiek (Young) Jack Thriller andere bekendheden interviewen. Zijn andere website heet BooBootv.

Al het eerlijk verdiende geld houdt hij niet voor zichzelf. Via de instelling die hij samen met zijn groep G-Unit heeft opgericht, G-Unity Foundation Inc., steunt hij goede doelen en helpt hij de minderbedeelde.
G-Unit heeft ook mergbeen afgestaan voor kankerpatiënten en ze delen elke Thankgivings kalkoenen uit in hun oude buurt, Queens.  In deze buurt staat nu ook het Curtis "50 Cent" Jackson Community Gardens-park, dat hij samen met Bette Midler heeft laten zetten voor de kinderen in de stad.

In 2011 heeft hij de energiedrank Street King (SK) op de markt gebracht. Elk flesje dat verkocht wordt voorziet één maaltijd voor een (Afrikaans) kind/persoon (1 shot = 1 meal for a child). Ook elke 'like' op de Facebook-pagina van Street King voorziet een maaltijd. Bij elke verkochte draadloze koptelefoon 'SMS by 50 Cent' worden 250 maaltijden voorzien.
Zijn persoonlijk doel is om tegen 2016 één miljard arme mensen voorzien te hebben van een maaltijd.

Street King

Muziek:

In 1999 heeft Fif zijn debuutsingle, Rowdy Rowdy, uitgebracht. Dit nummer staat op soundtrack van de film 'In Too Deep'.
Zoals je al hebt kunnen lezen is in 2000 zijn album, Power of the Dollar, niet officieel uitgekomen via Columbia Records (je kunt het album wel vinden op het internet). Er zijn wel 2 singles uitgekomen; Life's on the Line en Thug Love (met Destiny's Child). Voor Thug Love is er geen videoclip gemaakt omdat hij beschoten was. Life's on the Line is een dissnummer tegen aartsvijand Ja Rule en het label waar hij toen getekend stond, Murder Inc. Records. Door deze ruzie is 50 zelfs neergestoken en is Ja Rule's carrière kapot gemaakt.
Dit album kende ook het beruchte nummer, How to Rob (met The Madd Rapper), waarin hij verschillende grote bekende rappers aanviel. Door dat nummer stond hij op de radar bij onder andere Jay-Z, Wu-Tang Clan, Big Pun (R.I.P.) en al hun fans.

2002 was een groot jaar voor 50 Cent, toen in namelijk het contract bij Shady/Aftermath/Interscope getekend. De eerste single die uit deze deal voort is gekomen is Wanksta, dit nummer staat op de soundtrack van de Eminem-film 8 Mile.

50's voormalige rugtattoo

2003 was misschien nog wel een groter jaar voor Curtis. Hierin is zijn debuutalbum, Get Rich or Die Tryin' (GRODT), uitgekomen. Dit album werd zowel kritisch (is volgens mij en vele andere zijn beste album ooit) als commercieel heel goed ontvangen. Het debuteerde op nummer 1 op de Billboard200 en het album is inmiddels al 6x Platinum (1x Platinum = 1 miljoen platen verkocht in Amerika). Dit album is tot nu toe ook het beste verkochte debuut Hip Hop-album in de eerste week-verkopen.
Bekende hitsingles zijn In da Club, 21 Questions (met Nate Dogg), P.I.M.P. [Remix] (met Snoop Dogg en G-Unit), If I Can't en Many Men (Wish Death).
Dr. Dre wou oorspronkelijk liefdesnummer 21 Questions niet op het album omdat dit niet bij 50 zou passen. Hierop heeft hij  geantwoord dat het juist wel bij hem past omdat dat hij vroeger ook altijd twee personen moest zijn, de ruige crimineel in de straten en het brave kind bij zijn grootouders.
GRODT is ook genomineerd geweest voor de Grammy Award van het beste rap album in 2004, maar heeft verloren tegen Outkast's Speakerboxxx/The Love Below.

Na de opbrengsten van Get Rich or Die Tryin'  had 50 geld genoeg om zijn eigen label op te starten in 2003; G-Unit Records. Dit label heeft hij opgestart met producer Sha Money XL.
Datzelfde jaar nog is het debuutalbum van zijn groep G-Unit (Guerrilla Unit) uitgekomen op G-Unit Records en Interscope Records. Dit heeft de naam Beg for Mercy gekregen. Leden van G-Unit waren toen 50 Cent, Lloyd Banks, Tony Yayo (zat in de gevangenis tijdens deze periode) en Young Buck (is nu een ex-lid en vijand). Rond deze periode is, nu ook ex-lid en vijand, The Game er bij gekomen. Hij staat niet op het album. Beg for Mercy is gedebuteerd op nummer 2 en is 2x Platinum. Dit album is ook goed ontvangen bij critici en fans (is net zoals GRODT één van mijn favoriete albums ooit). Bekende singles zijn Stunt 101, Poppin' Them Thangs, My Buddy, Wanna Get to Know You (met Joe) en Smile.

G-Unit (Records) logo

Na de debuutalbums van G-Unit Records-artiesten Lloyd Banks, Young Buck, Tony Yayo en The Game en ruzies met Ja Rule, Fat Joe, Jadakiss (al bijgelegd) en Nas heeft 50 Cent zelf in 2005 The Massacre uitgebracht, zijn tweede album. Net zoals zijn debuut is The Massacre zowel commercieel als kritisch goed ontvangen. Ook zijn tweede album is gedebuteerd op nummer 1 en is net zoals GRODT in de eerste week al Platinum gegaan. Inmiddels is het al 5x Platinum.
Bekende hitsingles zijn Disco Inferno, Candy Shop (met Olivia), Just a Lil' Bit, Piggy Bank en Outta Control [Remix] (met Mobb Deep).
Ook deze cd had een Grammy-nominatie voor het beste rap album in 2006, maar heeft eveneens verloren tegen Kanye West's Late Registration.

2005 betekende ook de uitgave van zijn debuutfilm Get Rich or Die Tryin', hier ik een soundtrack van uitgekomen via G-Unit Records en Interscope Records. Deze soundtrack debuteerde op nummer 2 en is één keer Platinum gegaan. Bekende singles zijn Hustler's Ambition en Window Shopper.
Toenmalige G-Unit Records-leden Mobb Deep hebben ook een single uitgegeven dat op de soundtrack staat: Have a Party (met 50 Cent en Nate Dogg).

Huidige en originele groep G-Unit: 50 Cent - Lloyd Banks - Tony Yayo

Na ruzies met ex G-Unit/Aftermath-lid The Game en Cam'ron (al bijgelegd) was het in 2007 tijd voor Curtis, Curtis' derde soloalbum.
Dit album werd vooraf gegaan met een vriendschappelijke wedstrijd tussen Kanye West (die op dezelfde dag met Graduation kwam) en 50 Cent. Diegene die de meeste albums verkocht in de eerste week was gewonnen.
Dit album was een bescheiden succes, het is gedebuteerd op nummer 2 en is inmiddels één keer Platinum. Ondanks Curtis verloren was van Kanye West's Graduation, was hij toch nog tevreden omdat ze samen een grote dag gecreëerd hadden voor Hip Hop. Mission accomplished!
Op kritisch vlak (door critici en fans) is het ook minder goed ontvangen dan zijn vorige twee album. Bekende singles zijn Straight to the Bank, Amusement Park, I Get Money, AYO Technology (met Justin Timberlake en Timbaland) en I'll Still Kill (met Akon).

2008 betekende het jaar voor G-Unit's tweede (en tot nu toe laatste) album, T.O.S.: Terminate on Sight.
Dit album wordt gebracht door de orginele leden van G-Unit (50 Cent, Lloyd Banks en Tony Yayo) omdat Young Buck uit de groep is gezet nadat hij onrespectvol bezig was over 50 Cent en G-Unit.
Commercieel was dit geen succes, het debuteerde op nummer 4 (wat slecht is voor 50 Cent's normen) op Billboard200 en heeft niet te gek veel kopieën verkocht (niet Gold, Platinum of Diamond gegaan). Ook kritisch gezien is dit een vrij slecht album.
Singles zijn I Like the Way She Do It, Rider Pt. 2 en Close to Me.

Curtis in maatpak

Na een toch wel tegenvallend soloalbum en een slecht groepsalbum beloofde 50 Cent aan zijn fans dat zijn volgende soloalbum betere gaat zijn dan Get Rich or Die Tryin', wat zijn best verkochte en best gewaardeerde album is. In 2009 was zijn vierde (en tot nu toe laatste) album, Before I Self Destruct (BISD) het resultaat. Hier ging ook een hevige ruzie met Rick Ross aan vooraf.
Critici en fans hebben dit album inderdaad positiever beoordeeld dan Curtis en T.O.S., al haalt BISD het niveau helemaal niet van GRODT, Beg for Mercy en The Masascre. Alleen commercieel gezien was het geen succes. Het album debuteerde op nummer 5 en is inmiddels nog maar Gold (Gold = helft van Platinum) gegaan.
Singles zijn Ok, You're Right, Baby by Me (met Ne-Yo) en Do You Think About Me (met Governor).

Zoals jullie voorheen al hebben kunnen lezen is Curtis tegenwoordig druk bezig met non-muzikale projecten, maar 5 juli 2012 moet zijn vijfde album verschijnen. De eerste single van dat album moet normaal binnenkort uitkomen. Ik kan al niet wachten!

Begin 2010 heeft hij ook G-Note Records opgestart. G-Unit Records brengt alleen Hip Hop uit, G-Note Records is een label bedoelt voor R&B, Pop en Dance artiesten. G-Note Records-artiesten Hot Rod, Governor, Lea en DJ Pauly D moeten in 2012 allemaal hun debuut op dit label uit gaan brengen. 50 Cent zal op alle albums verschijnen, net zoals hij doet op albums van G-Unit Records-artiesten.

Logo van G-Note Records

Waarom ik fan ben van 50 Cent:

Eerst en vooral vind ik het knap dat 50 Cent na zo'n zwaar verleden één van de rijkste en meeste invloedrijke mensen is geworden in de muziekindustrie. Dit laat zien dat hij een ontzettend groot doorzettingsvermogen heeft en een geboren zakenman is.

Ik heb ook nog altijd een zwak voor 50's muziek. Zelfs zijn minder goede albums Curtis en BISD vind ik nog prima om te beluisteren. T.O.S. is het enige 50 Cent gerelateerd project dat echt tegenvalt in mijn ogen.

Curtis is ook heel zelfverzekerd (wat mensen meestal verwarren met arrogantie), grappig en verstandig. Hij laat  zich nooit doen door andere mensen, dit heeft hij meekregen op de straten, dat heb ik ook altijd ontzettend hard bewonderd aan hem.
Het is natuurlijk ook zeer bewonderenswaardig dat Fif zich hard inzet voor de minderbedeelde in de wereld (vooral in Afrika en zijn oude buurt Queens).

Hoe gek zijn plannen soms ook klinken, ze slagen bijna altijd en worden groter dan verwacht. 50 heeft altijd een 'masterplan' of dergelijke. Hij denkt altijd een paar stappen vooruit.

Net zoals Eminem is 50 Cent niet alleen één van mijn favoriete rappers, maar ook een persoonlijke held van mij.

Hopelijk heb ik jullie wat kunnen bijbrengen, amuseren en vooral nieuwsgieriger kunnen maken naar 50 Cent's muziek met dit artikel. Vragen en opmerkingen mogen altijd in de comments.

Cya!

Mijn Favoriete Rappers (MFR): Deel 1: Eminem

'Mijn Favoriete Rappers' is een reeks die ik hier op mijn blog wil beginnen. Elk deel gaat over één bepaalde rapper die tot één van mijn favorieten hoort. Hierin geef ik achtergrondinformatie over de persoon én zeg ik uiteraard waarom ik hem/haar zo goed vind. De delen gaan geplaatst worden in willekeurige volgorde, hiermee wil ik zeggen dat ik de rapper van deel 1 niet meteen beter vind dan de rapper van deel 40.

Naam: Marshall Bruce Mathers III

Artiestennaam: Eminem

Bijnamen: Slim Shady, Evil, M&M en Em

Geboortedatum: 17 Oktober 1972

Thuisplaats: Detroit, Michigan (USA)

Eigen recordlabel: Shady Records

Overige bedrijven: Shady Ltd. Clothing, Shade 45 (Radiozender), The Marshall Mathers Foundation, Eight Mile Style LLC en Shady Games

Platencontract bij: Aftermath Entertainment en Interscope Records

Ex-werkgever: Web Entertainment

Lid van: D12 en Bad Meets Evil

Ex-lid van: Soul Intent

Leven buiten muziek:

Eminem heeft een woelig verleden achter de rug. Hij heeft zijn vader nooit gekend, haat zijn moeder en is in armoede opgegroeid. In de lagere school werd hij hard gepest, door een pestkop heeft Em zelfs een paar dagen in coma gelegen. Om uit de realiteit te kunnen ontsnappen in hij beginnen tekenen (wat nog steeds een hobby van hem is) en heeft zich later ook gericht naar Hip Hop. Vanaf dat moment stond hij bekend als M&M, een afkorting van zijn echte naam; Marshall Mathers.
Toen hij 17 was is hij gestopt met school nadat hij twee keer bleef zitten in dezelfde richting.

In 1991 heeft zijn nonkel Ronnie, die één van zijn beste vrienden was én diegene was dat Eminem Hip Hop heeft leren kennen, zelfmoord gepleegd door met een shotgun door zijn hoofd te schieten. Em heeft nu een tattoo op zijn linkerschouder ter nagedachtenis van Ronnie. Onderaan de tattoo staat ook "Ronnie R.I.P.".

Eminem (hier is de tattoo voor Ronnie zichtbaar)

Marshall is ook tweemaal getrouwd en terug gescheiden met zijn schoolvriendin Kim(berley) Anne Scott. De eerste keer was van 1999 tot 2000, de tweede keer een paar maanden in 2006. Na de eerste scheiding haatte Em Kim met een passie, dit hoor je vooral in het nummer 'Kim'. Rond zijn navel heeft hij ook een grafsteen laten tatoeëren met de woorden "R.I.P. (Rot in Pieces) Kim" erop.

Zijn beste vriend, hypeman en mede D12-lid Proof is in 2006 vermoord na een hevige ruzie met een buitenwipper (die zelf ook vermoord is). Ter nagedachtenis van zijn beste vriend heeft hij op de zijkant van zijn linkerarm "Proof" laten tatoeëren, dit is net dezelfde tattoo dat Proof zelf had.

Eminem met de, toen pas gezette, tattoo voor Proof

Eminem is nooit een vreemde geweest van drugs, maar na de dood van zijn beste vriend ging het drastisch fout. Hij greep terug naar drugs, niet alleen slaappillen maar ook bijvoorbeeld Vicodin en Methadone. Dit ging zelfs zo ver dat hij er bijna aan gestorven is. Na die 'wake-up call' heeft hij zichzelf ingeschreven in een afkickcentrum en sindsdien in hij clean.

Hij is vader van 3 kinderen. Dochter Hailie Jade (die getatoeëerd staat op zijn rechterschouder) is geboren in 1995, Kim is haar moeder. Op de zijkant van zijn rechterarm heeft hij ook haar naam laten tatoeëren. De twee andere dochters heeft hij geadopteerd. Alaina is de natuurlijke dochter van Kim's zus en Whitney is de natuurlijke dochter van Kim met een andere man. Hij heeft ook een paar nummers opgedragen aan zijn kinderen, Hailie's Song en Mockingbird bijvoorbeeld.
Em is ook de wettelijke voogd van zijn jongere halfbroer, Nathan.

Eminem met zijn oudste dochter, Hailie

Muziek:

Na drie zelf uitgebrachte EP's met zijn oude groep Soul Intent, heeft hij zijn eerst soloalbum in 1996 uitgebracht via het label van zijn mentoren, producersduo Bass Brothers (Jeff en Mark Bass), Web Entertainment. Dit album, Infinite, is vrij onbekend, maar daarom zeker niet slecht. Het kent gastbijdrages van onder andere D12 medeleden Kon Artis (aka Mr. Porter) en Proof.

Een jaar later (1997) heeft hij op datzelfde label The Slim Shady EP uitgebracht. Deze EP heeft heel zijn leven verandert. Toen al levende legende Dr. Dre kreeg de schijf te horen en liet Eminem meteen naar Los Angeles overkomen om een contract te tekenen bij zijn label Aftermath Entertainment en overkoepelend label Interscope Records (geleid door Jimmy Iovine).
Zijn debuutsingle, Just Don't Give a Fuck, stond trouwens al op deze EP.

Logo van Aftermath Entertainment

Deze major label-deal werd in 1999 bezegeld met zijn officiële debuutalbum, The Slim Shady LP. Zowel op kritisch als op commercieel vlak (#2 op de Billboard200) was dit een groot succes. Bijna heel het album is geproduceerd door de Bass Brothers samen met Eminem zelf. Dr. Dre was de executive producer. Het album kent maar twee gastartiesten; Dr. Dre en Bad Meets Evil-kompaan Royce da 5'9".
Bekende singles van dit album zijn My Name Is, Guilty Conscience (met Dr. Dre), Role Model en Just Don't Give a Fuck.
Inmiddels is het album al 5x Platinum (1x Platinum = 1 miljoen keren verkocht in Amerika). Uiteindelijk heeft dit album de Grammy Award van beste rap album in 2000 binnengesleept.

Het jaar na zijn major label-debuut (2000) bracht hij zijn, volgens velen, beste album ooit uit; The Marshall Mathers LP. Zijn tweede album is nog beter ontvangen en verkocht dan zijn eerste major label-album. Dit debuteerde op nummer 1 op de Billboard200 en is momenteel al Diamond (Diamond = 10x Platinum).
Bekende singles zijn Stan (met Dido), The Way I Am en The Real Slim Shady. Bitch Please II (met Dr. Dre, Snoop Dogg, Xzibit en Nate Dogg) en controversieel nummer Kim staan onder andere ook op dit album.
Net zoals het voorgaand album heeft ook deze de Grammy Award van beste rap album in 2001 gewonnen.

Logo van Shady Records

Na de opbrengsten van zijn eerste album had hij geld genoeg om zijn eigen label, Shady Records, op te richten in 1999. Hij heeft Shady Records samen met zijn manager, Paul Rosenberg, opgericht. Dit is net zoals Aftermath Entertainment een dochterbedrijf van Interscope Records. De eerste twee artiesten die hij tekende waren zijn groep D12 en rapper Obie Trice (staat nu niet meer getekend bij Shady). In 2002 kwam rapper 50 Cent hier ook nog bij.

D12's huidige leden zijn Eminem, Kuniva, Swift en Fuzz Scoota. Sinds 2011 vult ex-lid Fuzz Scoota de leegte van Proof op. Net zoals Swift dit doet sinds de dood van ex-lid Bugz in 1999. Bizarre en Kon Artis zijn in 2012 vrijwillig uit D12 gestapt.

D12 heeft in 2001 hun debuutalbum uitgebracht op Shady Records en Interscope Records. Dit album kreeg de naam Devil's Night mee. Net zoals The Marshall Mathers LP was dit album nummer 1 in Amerika. Het is ook al Platinum gegaan.
Bekende singles zijn Shit on You, Purple Pills en Fight Music.

D12: Kuniva, Kon Artis, Eminem, Swift, Proof (R.I.P.) en Bizarre

Na het succesvolle groepalbum van D12 heeft Eminem in 2002 zijn derde, en mijn persoonlijk favoriete, album The Eminem Show uitgebracht. Dit album is ook op nummer 1 gedebuteerd in Amerika en is net zoals zijn voorganger Diamond. The Eminem Show is zijn eerste album dat grotendeels door Eminem zelf geproduceerd is.

Bekendste singles zijn Without Me, Cleanin' Out My Closet, White America, Business en Sing for the Moment.

Ook dit album heeft de Grammy voor beste rap album in 2003 gewonnen.

De film 8 Mile en zijn soundtrack zijn ook uitgekomen in 2002. Deze soundtrack debuteerde op nummer 1, is 4x Platinum en kent de hitsingle Lose Yourself.

2004 betekende de release van twee Eminem-projecten:

Het eerste was D12's tweede (en tot nu toe laatste) album D12 World. Dit album is net zoals hun debuut gedebuteerd op nummer 1 in Amerika en is niet 1x Platinum, maar 2x Platinum.

Bekende singles zijn My Band, 40 Oz., How Come en U R the One.

Het tweede was Eminem's vierde major-label album, Encore. Critici en vele fans (waaronder ik) vinden dit Em's slechtste album. Dit valt vooral te wijten door zijn hevige druggebruik in die periode. Commercieel was dit album net zoals de vorige een succes (#1 en 4x Platinum).

Bekende singles zijn Just Lose It, Mosh, Like Toy Soldiers, Mockingbird en Ass Like That.

Cover van The Re-Up, getekend door Eminem

Na een succesvol (#1 en 2x Platinum) Greatest Hits-album, Curtain Call: The Hits, in 2005 (singles: When I'm Gone en Shake That (met Nate Dogg)) en de dood van Proof in 2006, heeft Eminem's label Shady Records Eminem Presents: The Re-Up uitgebracht in datzelfde beruchte jaar.

Dit album (wat origineel als mixtape bedoelt was) moest de nieuwe start van Shady Records betekenen. Want buiten D12, Obie Trice, 50 Cent en Stat Quo (net zoals Obie Trice ook niet meer bij Shady) hadden er zich twee nieuwelingen (die nu beide niet meer bij Shady zijn) bij het label gevoegd; Ca$his en Bobby Creekwater.

Deze compilatie-cd was een bescheiden succes, het debuteerde op nummer 2 en is één keer Platinum. De enige single is You Don't Know genaamd, en wordt gebracht door Eminem, 50 Cent, Ca$his en G-Unit-lid Lloyd Banks.

De cover van The Re-Up is trouwens door Eminem zelf getekend.

Eminem tijdens een recent optreden

Na de bijna-doodervaring door zijn druggebruik maakte Em in 2009 zijn comeback met zijn vijfde album, Relapse. Naar gewoonte debuteerde ook dit album op nummer 1 in Amerika en is het nu al 2x Platinum. Al zou het commercieel succes anders doen vermoeden, werd ook dit album minder goed ontvangen bij critici en vele fans (waaronder ik ook weer) dan zijn eerste drie albums. Dit valt grotendeels te wijten aan het feit dat hij bijna heel het album door met een raar accentje rapt. Toch heeft dit album de Grammy van beste rap album in 2010 gewonnen.

De singles zijn We Made You, 3 A.M. en Beautiful. Op de re-release, Relapse: Refill, dat 7 nieuwe nummers kende staat de single Forever (met Drake, Kanye West en Lil' Wayne).

In een jaar tijd heeft hij niet stilgezeten, want in 2010 heeft hij zijn zesde (en tot nu toe laatste) solo major label album uitgebracht, Recovery. Volgens Eminem zelf is dit het comeback-album zoals hij in Talkin' 2 Myself (met Kobe) rapt. Encore telde niet mee door het overmatig druggebruik en tijdens Relapse was hij nog aan het afkicken.

Niet alleen commercieel (#1 en al 3x Platinum) maar ook kritisch was dit album weer een groot succes. Ook dit album heeft weer een Grammy gewonnen voor het beste rap album in 2011. Dit maakt dat Encore tot nu toe het enige Eminem-soloalbum is dat geen Grammy gewonnen heeft (had toen verloren tegen Kanye West's Late Registration).

Bekende singles van Recovery zijn Not Afraid, Love the Way You Lie (met Rihanna), No Love (met Lil' Wayne) en Space Bound.

Bad Meets Evil: Royce da 5'9" en Eminem

Na een ruzie van ongeveer tien jaar is Eminem in 2010 terug verenigd met goede vriend Royce da 5'9". Dit betekent dat Bad Meets Evil terug bestaat! Dit heeft zich geresulteerd in de EP Hell: The Sequel die ze in 2011 uitgebracht hebben op Shady Records en Interscope Records. Net zoals zijn soloalbums en de D12-albums is deze EP gedebuteerd op nummer 1 in Amerika en is hij nu al Gold (Gold = helft van Platinum).

Uit deze EP komen de singles Fast Lane en Lighters (met Bruno Mars) voort.

Waarom ik fan ben van Eminem

De songteksten, manier van rappen, het rijmen, de delivery en de beats-keuze zijn allemaal uitmuntend bij Eminem. Niet alleen zijn twee van mijn favoriete albums ooit (The Eminem Show en The Marshall Mathers LP) van hem, maar hijzelf is in mijn ogen ook één van de beste rappers ooit (zo niet dé beste!). Hij schaamt zich ook niet over zijn verleden, want dat schrijft hij in geuren en kleuren uit in zijn nummers. Door middel van zijn muziek probeert hij zijn luisteraars te doen leren van zijn fouten. Het geeft de haters ook niets om op hem te haten, want alles wat ze tegen hem kunnen gebruiken heeft hij zelf al aan het licht gebracht.

Zijn producties (want Eminem is ook een producer) zijn meestal ook van een subliem niveau.

Toegegeven, tussen 2004 en 2009 zat hij in een dip (zowel persoonlijk als artistiek). Maar voor 2004 maakte hij topnummer na topnummer. Sinds 2010 is hij ook weer helemaal terug. Hij bewees zelfs met The Warning [Mariah Carey en Nick Cannon Diss] dat hij nog altijd de koning is van dissnummers (nummers waar je iemand anders in dat nummerr probeert 'af te maken' en 'dissed'). Eminem maakt in een vingerknip iemand anders zijn carrière kapot met één nummer als hij wilt.

Het is ook knap om te zien dat Em hard samenwerkt met zijn nieuwste Shady Records-aanwinsten; rapper Yelawolf en rapgroep Slaughterhouse (leden: Royce da 5'9", Joe Budden, Joell Ortiz en Crooked I).

Als ik zie dat Eminem een gastartiest is op een bepaald album kijk ik automatisch meer uit naar die cd, vooral naar dat nummer natuurlijk. Hij rapt de hoofdartiest er ook altijd helemaal uit. Dat maakt Eminem één van mijn favoriete artiesten ooit en hij is zelfs één van mijn persoonlijke helden.

Hopelijk heb ik jullie wat kunnen bijbrengen, amuseren en vooral nieuwsgieriger kunnen maken naar Eminem's muziek met dit artikel. Vragen en opmerkingen mogen altijd in de comments.

Cya!